ده‌ راسپارده‌كه‌ ده‌قی: ماجیده‌ حه‌سه‌ن ... وه‌رگێڕانی: سه‌ردار جاف

بۆ گوڵێكی بێ بۆن له‌ نێو قامكه‌كانی شه‌هیده‌وه‌ ڕوا بێ،

له‌ بۆنی خۆ شه‌رم مه‌كه‌،

تۆ زۆر له‌ یاسه‌مه‌ن جوانت

بۆ مه‌رگێك مۆمی مردنی خۆ خه‌فه‌ بكا:

تۆ باپیره‌ی رۆشناییت

من له‌ باوكه‌ ده‌ریا بخوازه‌

تا ببمه‌ دایكی وردیله‌كانی گوڵه‌ گه‌نم و جۆ

 

بۆ ژنێك به‌ فرمێسكه‌وه‌ داچه‌مێته‌وه‌ بۆ ده‌ستی تاریكی

له‌ یه‌كه‌م تێ سره‌واندنا وریابه‌

دواتر ده‌رباز ده‌بی

 

بۆ بۆشاییه‌ك ده‌كه‌وێته‌ نێوان گۆڕی دایكێك و پێی كوڕه‌كه‌ی

كه‌مێك نێوچه‌وانت هه‌ڵبڕه‌

به‌لكو دووری شه‌رم دایبگرێ

 *******************

بۆ دیوارێك سینگی ماندووی وێنه‌كان بووه‌

به‌ قووڵی هه‌ناسه‌ هه‌ڵكیشه‌

تا بۆنی هه‌ناسه‌بڕكێت بكه‌م

هه‌ناسه‌وه‌رگری ئاواره‌ بووان

 

بۆ زه‌دووییه‌ك له‌ نزیك قه‌سیده‌یه‌كه‌وه‌ ئاكنجی بووبێ

له‌ ده‌می نزیك مه‌به‌وه‌

ئه‌و دوایی منی تیایه‌

 

بۆ خه‌ونه‌ سپییه‌كانت، شیری زه‌مین تاڵ بووه‌

مه‌مكی شینه‌وه‌بوو گره‌و بۆ لێوێكی دی ده‌كا

نۆبه‌ره‌ به‌ رۆژوو له‌ شیر بڕابوویه‌وه‌

هه‌ڵزنانی راست نه‌ ترسنۆكی به‌ر كه‌ڵبه‌

 

بۆ نانێك به‌ پێوه‌ری راسته‌ به‌ر ته‌سككرابێته‌وه‌

تۆ كه‌مبارتری له‌ كونكه‌ره‌ و

مه‌زنێكی به‌ تواناتر له‌ چه‌قۆ

 ************************

بۆ دایكێك هه‌موو سپێدان گرینگی به‌ ته‌متومان ده‌دا

تا ئاسمان له‌ ده‌سته‌كانیا په‌رت و بڵاو ده‌بنه‌وه‌

خۆشه‌ویسته‌كه‌م سه‌ری دڵم بپلیشێنه‌وه‌

تاریكی لێی وه‌ڕس بووه‌

 *******************

بۆ گورانیه‌ك ده‌گری كه‌ گوێم لێ ده‌گرێ

چونكه‌ دوا سروودی بووم

الوصايا الـ عشر

**

- لزهرةِ خشخاشٍ تنبتُ من بين أصابعِ شهيد ,لاتخجلي من عطركِ , أنتِ أجملُ بكثير من بعض الياسمين

***

لموتٍ يطفئُ شمعة موته : أنت جدّ الضوء , اطلب يدي من أبي البحر , لأصير أما لصغارالسنابل

***

لامرأةٍ تحنّي بدموعها يد العتمة , حاذري الصفعة الأولى , بعدها ستنجوين

***

لفراغٍ يتوسّط قبرَ أمّ وقدمَ ولدِها , ارفع جبينكَ قليلا , لعلّ يستحي المدى

***

لجدارٍ تعبَ صدرهُ من الصّور , تنفّس عميقاً , كي أشمَّ في زفيركَ , شهيقَ الراحلين

***

ليرقاتٍ تسكنُ قرب القصيدة , لاتقربي فمها, فيه بقيّتي

***

لحلمكَ اللّبني : صارَ حليبُ الأرض مرّاً , الثديُ الأزرقُ مرهونٌ لشفاهٍ أُخر , الفطامُ

فصامٌ بكر , نهدُ الحقيقة ولا ضرعٌ بأنياب

***

لرغيفٍ ضاق ذرعاً بالمسطرة , أنت أقلّ شأنا من منقار , وأعظم قدرا من سكين

***

لأمي , كل الصباحات متهمة بالضباب , حتى انقشاع السماء عن يديكِ ,مسّدي رأس

قلبي ياحبيبتي , قد ملّ منه الظلام

***

لأغنيةٍ تبكي عندما تسمعني , كوني نشيدهُ الأخير..

**

ماجدة حسن

نووسەرە کۆنەکانی کوردستان نێت
Open menu