نەکا رۆژی وتبێتت خۆشمدەوێ
بۆن دەکەن دڵت
چ رۆژگارێکی نامۆیە نازەنین
ئەڤینیش
لە کەناری داری بەربەست
شەلاق دەدەن
ئەڤین لە پەسێو بشارینەوە
لەم بونبەستی گێڕ و قەمچی سەرما،
ئاگریش
بە سووتانی سروود و شیعر
رووناک دەکەن
بە هزرت مەترسی مەکە
رۆژگارێکی نامۆیە نازەنین
ئەوەی دەرگا دەکوتێ شەوە سات
هاتووە چرا بکۆژێ
رووناکی لە پەسێوەکان بشارینەوە
ئەوە ئیستا قەساوەکانن
جێگیر بە ڕێگاکاندا
بە کۆتە و ساتورێکی خوێنین
رۆژگارێکی نامۆیە نازەنین
نەشتەرگەری بزەی سەر لێو و
دەمی بە گورانی دەکەن
تاسە لە پەسێوی ماڵ بشارینەوە
قەناری دەبرژێنن. .
لە سووتانی سویسەن و یاس،
رۆژگارێکی نامۆیە نازەنین
شەیتان سەرکەوتوو و سەرخۆش
ماتڵی ئاهەنگی تەعزیەی ئێمەیە
خودایش لە پەسێوی ماڵ بشارینەوە
*********************
دهان ات را می بویند
مبادا که گفته باشی دوست ات می دارم.
دل ات را می بویند
روزگارِ غریبی ست، نازنین
و عشق را
کنارِ تیرکِ راه بند
تازیانه می زنند.
عشق را در پستویِ خانه نهان باید کرد
در این بُن بستِ کج و پیچِ سرما
آتش را
به سوخت بارِ سرود و شعر
فروزان می دارند.
به اندیشیدن خطر مکن.
روزگارِ غریبی ست، نازنین
آن که بر در می کوبد شباهنگام
به کُشتنِ چراغ آمده است.
نور را در پستویِ خانه نهان باید کرد
آنک قصابان اند
بر گذرگاه ها مستقر
با کُنده و ساتوری خون آلود
روزگارِ غریبی ست، نازنین
و تبسّم را بر لب ها جراحی می کنند
و ترانه را بر دهان.
شوق را در پستویِ خانه نهان باید کرد
کبابِ قناری
برآتشِ سوسن و یاس
روزگارِ غریبی ست، نازنین
ابـلـیـسِ پیروز مـسـت
سـورِ عـزایِ ما را بر سـفـره نـشـسـتـه اسـت. . . !
خدا را در پستویِ خانه نهان باید کرد. . . !
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
هۆنراوەی ئەحمەد شاملو
وەرگێڕانی سوەیلا مەیهەمی
